ارزیابی عملکرد رویکردهای مدل‌سازی گسترش آتش‌سوزی جنگل با استفاده از اتوماتای سلولی (پژوهش موردی: جنگل‌های بخش لاکان شهرستان رشت)

پیش‌بینی صحیح گسترش آتش‌سوزی جنگلی موضوعی حیاتی در کاهش اثرات مخرب ناشی از آن است. آتش‌سوزی جنگل به عامل‌های متعددی ازجمله توپوگرافی، پوشش گیاهی و اقلیم بستگی دارد. در حال حاضر یکی از چالش‌های موجود در مدل‌سازی آتش‌سوزی جنگلی نحوه‌ ارتباط آن با مشخصه‌های ایستا و پویای مکانی و زمانی مؤثر بر گسترش آتش‌سوزی ازجمله سرعت و جهت باد است. در این پژوهش، سه رویکرد مطرح در مدل‌سازی این پارامترها شامل کارافیلیدیس (Karafyllidis)، برجاک (Berjak) و پروجیاس (Progias) بررسی و تحلیل شدند و اهمیت پارامترهای اندازه‌ پیکسل و گام‌های زمانی تغییر وضعیت در اتوماتای سلولی مورد توجه قرار گرفت. منطقه‌ موردمطالعه، محدوده‌ای از جنگل‌های بخش لاکان شهرستان رشت بود. ابتدا داده‌های توپوگرافی، پوشش گیاهی، سرعت و جهت باد جمع‌آوری و در محیط GIS آماده‌سازی شدند. سپس سه رویکرد مطرح در منطقه‌ موردمطالعه پیاده‌سازی شدند و با انجام آنالیز حساسیت مربوط به پارامترهای اندازه‌ پیکسل و بازه‌های زمانی، میزان کارایی هر یک از طریق مقایسه‌ جبهه‌ آتش شبیه‌سازی ‌شده با واقعیت و از طریق محاسبه‌ ضریب کاپا، مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن بود که روش برجاک با طول ضلع پیکسل سه تا هفت متر برای مدل‌سازی گسترش آتش در مناطق جنگلی استان گیلان مناسب است.